23-2
يوم الاحتفال القومى بأطفال الشوارع الاحتفال بطفولتهم وببراءتهم ،يوم نفكرهم فيه إننا بنحبهم، إننا حاسين بيهم ومش ناسينهم،ومش يوم بس لكن هو بداية للى جاى ،بداية لأنه بيعرف الناس بإن الأطفال دول أبرياء ومظلومين بجد ،لكن جواهم حب وصدق لو ملا العالم هيعيش فى جنه،فى كتير واخدين فكرة غلط عنهم ،لكن الواضح والحقيقى إنهم مش محتاجين لشيء غير حبنا وعطفنا عليهم ،مش عايزين لعب ولا هدايا عايزين حنان عايزين رحمة.
مش هقدر أوصف إحساسى فى اليوم ده وأنا معاهم،وأول حلم ليا بيتحقق مع أطفال محتاجين لنا ومش هقول أطفال شوارع ،لأنهم بيزعلوا من الكلمة دى ،كنت بحلم من فترة مش بعيدة لو يكون فى احتفال فى يوم لأطفال الشوارع وتكون مناسبة سنوية زى عيد الأم والفالانتين وعيد الطفولة وغيرها من الأعياد،والحمد لله اتحقق الحلم ده ولو كان مش بنفس الشكل اللى بتمناه لكن دى خطوه وأكيد هيتحقق بنفس الشكل في يوم طول ما فى ناس بتحبهم وقلوبها ماليها الخير.
كل اللى أقدر أقوله عن اليوم ده إنى رجعت طفلة بيهم ومعاهم ،كنت بلعب وبجرى معاهم ،وبقى ليا منهم أصحاب كتير وعرفت عناوين المراكز بتاعتهم كل ده فى يوم وفى خلال شوية ساعات صغيرة بالنسبة لى زمن جميل حلم اتمنيت ما أصحاش منه ‘لدرجة إنى بعد انتهاء الاحتفال كنت خارجة وحاسه إنى سايبة قلبى معاهم وبودعهم وحاسه إنهم إخواتى أو أولادى،لكن فى طريقى للبيت كنت فرحانه أوى من جوايا وحاسه إن قلبى بيبتسم وكل اللى حصل خلال اليوم بيمر قدامى فى لوحة جميلة ،معقول الأطفال دى ممكن تعمل كل ده فيا ؟
طول عمرى بحب الأطفال ،لكن تعاطفى بيكون أكتر مع الأطفال اللى بيعيشوا فى جمعيات أو دور أيتام أو فى الشارع،كان نفسى أوى كل أصحابىيكونوا معايا بس عارفه إنهم كانوا مشغولين واللى مش مشغولين للأسف مش بيهتموا بالمواضيع دى بس بعد كده هيهتموا يعنى هيهتموا :D
فى النهاية ممكن تاخدوا منى نصيحة صغيرة أوى وبسيطة لو حد فيكم حس فى لحظة بيأس بحزن بأى نوع من أنواع الملل ،أو فقدان الذات،يدور على طفل ويفرحه ،صدقونى مافيش فى الدنيا أجمل من ابتسامة طفل محتاج لمجرد إنك طبطت على كتفه أو جيبت له هدية بسيطة ،معاهم فعلا لقيت نفسي.
